90177

عسل، فرمون های زنبور عسل یکی از پیشرفته ترین راه های ارتباطی بین حشرات اجتماعی است.
فرومون ها مواد شیمیایی هستند که توسط غدد برون ریز حیوان ترشح می شوند و واکنش رفتاری یا فیزیولوژیکی را توسط حیوان دیگری از همان گونه برمی انگیزند. در زنبورهای عسل، اهداف پیام‌های فرمونی معمولاً اعضای یک کلنی هستند، اما استثناهایی وجود دارد که در آنها هدف می‌تواند عضوی از کلنی دیگری باشد ( فری 1987 ).
سازمان مرکب جامعه زنبور عسل، که از سه کاست بالغ (ملکه، کارگر و نر) و نوزادان غیرخودکفا تشکیل شده است، بسیاری از فعالیت‌ها و فرآیندهای رشدی هماهنگ را فراهم می‌کند

[۱۰/۲۵،‏ ۲۲:۰۳] mohsen karimi: شکاف: - کمتر از 4 میلی متر ... برای زنبورهای کارگر به جز تغییر شکل داده شده، بسیار کوچک است. هر فضا، شکاف یا شکافی با این ابعاد یا کوچکتر با بره موم یا گاهی اوقات مخلوطی از موم و بره موم پر می شود و در موارد دیگر گرده ممکن است با مواد پرکننده مخلوط شود (من گمان می کنم که این به دلایل تخلخل یا احتمالا انتقال نور، اما من مطمئن نیستم). فاصله: - 4.3 میلی متر یک فاصله استاندارد اروپایی برای سیم ها در یک کویین Excluder است. فاصله : 5 میلی متر در صورت استفاده بین سیم های مش مربعی باعث می شود که یک گرده بردار عالی برای کارگران ایجاد شود، اما بخش قابل توجهی از گرده از پاهای آنها پاک می شود. [۱۰/۲۵،‏ ۲۲:۱۱] mohsen karimi: فاصله: - 5.2 - 5.4 میلی متر فاصله ای است که می تواند برای حذف یا متمایز کردن نرها استفاده شود، زیرا کارگران و کوئین ها آزادانه عبور می کنند، اما نرها نمی توانند. شکاف:- 6 میلی متر کوچکترین شکافی است که زنبورها بین سطوح شانه مجاور (خارج از منطقه معمولی خوشه بندی) ایجاد می کنند، زنبورها می توانند راحت تر از آن دفاع کنند و می توانند به صورت جداگانه در این بعد کار کنند. شکاف کوچکتر در اطراف لانه، همچنین لانه را کمتر مستعد کشش می کند و ممکن است به حفظ رطوبت کمک کند. فاصله: 7 میلی متر که توسط خود زنبورها استفاده نمی شود، اما برخی افراد آن را یک فضای زنبور عسل معتبر برای استفاده در برخی از قسمت های تجهیزات زنبورداری می دانند. اگر این فاصله بین وجه‌های جانبی میله‌های بالای قاب رخ دهد، کمترین احتمال ابتلا به تجمع موم را دارند. قاب هایی با فاصله 35 میلی متری (فاصله معمولی هافمن) که میله های بالایی به عرض 28 میلی متر دارند باعث ایجاد این شکاف 7 میلی متری می شوند. فاصله: - 8 میلی متر ، فضای زنبور عسل محبوب در میان کسانی است که تجهیزات خود را طراحی می کنند، زیرا در میانه راه بین ارقام 1/4 اینچی و 3/8 اینچی قرار می گیرد که اغلب در کتاب های قدیمی نقل شده است. من خودم قبلاً به این بعد علاقه داشتم، اما به آن به عنوان "نه یک چیز یا آن چیز" رسیده ام و اکنون 9 میلی متر یا در برخی شرایط 6 میلی متر را ترجیح می دهم. فاصله: - 9 میلی متر فضای معمولی است که زنبورها بین نواحی مجاور بچه های درپوش دار باقی می گذارند. این امر به دو لایه زنبور اجازه می دهد تا پشت به پشت کار کنند، معمولاً به شکل بیضی شکل تقریباً در مرکز یک قاب. شکاف: - بیش از 9 میلی متر و ما وارد قلمرو شانه مهاربندی شده ایم! فاصله 10 میلی متری از نقطه نظر طراحی عملی است. با قاب BS عمیق در 215 میلی‌متر (برخی 216 میلی‌متر) و قاب کم عمق در 140 میلی‌متر، جعبه‌ها به ترتیب 225 میلی‌متر و 150 میلی‌متر هستند که 1 میلی‌متر بالای فریم‌ها و 9 میلی‌متر در زیر (یا برعکس اگر شما هستید) مثل من، زنبورهای بالای فضای گرا). این ممکن است بزرگ به نظر برسد، اما فقط با تجهیزات جدید اینگونه است. دانه بندی در میله های کناری قاب عمودی است و عملاً در این جهت انقباض ایجاد نمی شود. طرفین جعبه به صورت دانه ای افقی هستند و انقباض در ارتفاع عمودی جعبه رخ می دهد. بنابراین در هنگام استفاده، فضا اغلب بسیار کمتر از 10 میلی متر اولیه است. در مورد همه موارد استثنا وجود دارد ... وقتی صحبت از شکاف بین میله های فریم پایین در جعبه پایین و سطح کف زیر آن می شود ، معمولاً در کندوهای انگلستان 28 میلی متر یا 31 میلی متر است ، اما از بریس یا ریسک رنج نمی برد. چون زنبورها آن را شبیه یک لانه وحشی در غار می دانند ، بی دلیل شانه می زنند.